Συνεδριακός τουρισμός Οι προοπτικές ανάπτυξής του στην πόλη των Πατρών και τη Δυτική Αχαΐα

Πολυξένη Παναγ.Παπαζώη

 Αρχιτέκτων Μηχανικός

Η ραγδαία πρόοδος της τεχνολογίας και της επιστήμης έχει δημιουργήσει την ανάγκη για συνεχείς συναντήσεις μεταξύ ατόμων με κοινά ενδιαφέροντα, πολλές φορές διαφορετικής εθνικότητας, σε κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους, ώστε να είναι εφικτή η ανταλλαγή των απόψεων και ιδεών τους. Με βάση αυτό το δεδομένο δημιουργήθηκε μια νέα μορφή τουρισμού, ο Συνεδριακός Τουρισμός.

Ο Συνεδριακός Τουρισμός είναι μια μορφή εναλλακτικού τουρισμού που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει ραγδαία ανάπτυξη και στην Ελλάδα. Μιλώντας για Συνεδριακό Τουρισμό εννοούμε τον τουρισμό που σχετίζεται με την παρακολούθηση συνεδρίων, εκθέσεων κ.λπ. Αντιπροσωπεύει μία σημαντική αγορά σε διεθνές επίπεδο, συμβάλλοντας ενεργά στην οικονομία των χωρών υποδοχής. 

Τα οφέλη του συνεδριακού τουρισμού είναι πολλαπλά για τους τόπους διεξαγωγής των συνεδρίων, τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά. Η μέση δαπάνη ενός συνεδριακού επισκέπτη είναι αρκετά μεγαλύτερη από αυτή ενός απλού επισκέπτη, καθώς το τουριστικό πακέτο περιλαμβάνει διαμονή σε ξενοδοχεία υψηλών προδιαγραφών, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην άριστη ποιότητα των γευμάτων καθώς και στην αναψυχή των συνέδρων. Επιπλέον, λόγω του χρόνου διεξαγωγής των συνεδρίων καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, επιμηκύνεται η τουριστική περίοδος για τον τόπο διεξαγωγής του συνεδρίου και αυξάνεται ο βαθμός πληρότητας των ξενοδοχειακών μονάδων που φιλοξενούν τα συνέδρια. 

Εμμέσως, η επιτυχημένη διεξαγωγή ενός συνεδρίου αποτελεί μέσο διαφήμισης για τον τόπο που το φιλοξενεί, καθώς ο σύνεδρος-τουρίστας είτε επιστρέφει για να πραγματοποιήσει διακοπές αναψυχής είτε μοιράζεται την ευχάριστη εμπειρία του με το κοινωνικό του περιβάλλον.

Ο νομός Αχαΐας πληροί πολλές από τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την ανάπτυξη του συνεδριακού τουρισμού. Καταρχάς διαθέτει πλούσιες φυσικές ομορφιές, αξιοθέατα, πληθώρα καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, αρχαιολογικών χώρων, μουσείων κ.ά., στοιχεία που διαμορφώνουν την πολιτιστική και ιστορική ταυτότητα του Νομού και αποτελούν προϋπόθεση για την επιλογή ενός τόπου από τους διοργανωτές του συνεδριακού τουρισμού. Επιπλέον, η πρωτεύουσα βρίσκεται σε μια εξαιρετικά ευνοϊκή γεωγραφική θέση, μόλις 200χλμ. από την Αθήνα και το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Στην Πάτρα βρίσκεται το λιμάνι που αποτελεί την πύλη της Ελλάδας με την Ιταλία και την υπόλοιπη Ευρώπη καθώς και με τα νησιά του Ιονίου, ενώ τα τελευταία χρόνια λειτουργεί σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων το πολιτικό αεροδρόμιο του Αράξου, που συνδέει τη Δυτική Αχαΐα με άλλες χώρες του εξωτερικού (Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία κ.λπ.) Συγκεκριμένα, η Πάτρα είναι μια πόλη με έντονη επιχειρησιακή και εμπορική δραστηριότητα, διαθέτει βιομηχανική ζώνη με πληθώρα εργοστασίων, ενώ η ύπαρξη του λιμανιού ενισχύει την εμπορική της δραστηριότητα διεθνώς. Τέλος, διαθέτει Πανεπιστήμιο υπερδραστήριο και συνεχώς αναπτυσσόμενο, ΤΕΙ, ενώ εδρεύει και το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.

Παρόλα αυτά, δυστυχώς η Δυτική Αχαΐα και η πόλη των Πατρών βρίσκεται σε πολύ χαμηλή θέση στην προτίμησή ως προορισμός συνεδριακού τουρισμού. Οι λόγοι είναι πολλοί. Αρχικά, ένας βασικός λόγος είναι το οδικό δίκτυο που συνδέει την περιοχή με την πρωτεύουσα. Η ολοκλήρωση των έργων της Ολυμπίας Οδού, καθίσταται αναγκαία για την ανάπτυξη του συνεδριακού τουρισμού, αλλά και του τουρισμού γενικότερα. Επιπλέον, παρά την ύπαρξη του αεροδρομίου του Αράξου, το οποίο απέχει μόλις 45χλμ. από την πόλη της Πάτρας, η λειτουργία του περιορίζεται μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες και κυρίως για πτήσεις charter ή ιδιωτικές πτήσεις. Ο συνεδριακός τουρισμός, όμως, πραγματοποιείται όλο τον χρόνο, οπότε καθίσταται αναγκαία η εξυπηρέτηση των συνέδρων-τουριστών με πτήσεις από και προς τον τόπο διαμονής τους καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. 

Ακόμη, η έλλειψη αυτόνομων συνεδριακών κέντρων αλλά και γενικότερα συνεδριακής υποδομής υψηλών προδιαγραφών αποτελούν κατασταλτικό παράγοντα για την ανάπτυξη του συνεδριακού τουρισμού. Η πόλη έχει ανάγκη από ένα αυτόνομο συνεδριακό κέντρο που να ανταποκρίνεται στα ευρωπαϊκά και διεθνή δεδομένα, με τα απαραίτητα οπτικοακουστικά μέσα, βοηθητικούς χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων, ιατρείων, εστιατορίων, γραφείων και εκθετηρίων χώρων.

Τέλος, αντίστοιχο πρόβλημα υποδομών και υπηρεσιών προκύπτει και από τις υφιστάμενες ξενοδοχειακές μονάδες, οι οποίες δεν δύνανται να καλύψουν τις απαιτήσεις υψηλών προδιαγραφών των συνέδρων-τουριστών.

Απαραίτητη προϋπόθεση επομένως για την ανάπτυξη του συνεδριακού τουρισμού στην περιοχή της Δυτικής Αχαΐας είναι να δοθούν επιπλέον κίνητρα.

•          Επιδοτήσεις επενδύσεων για τη δημιουργία ειδικών συνεδριακών υποδομών από δημόσιους φορείς.

•          Προβολή και διαφήμιση με κατεύθυνση την προώθηση και ανάπτυξη του συνεδριακού τουρισμού, αλλά και η διαμόρφωση μιας ξεκάθαρης τουριστικής ταυτότητας της περιοχής.

•          Ειδική εξειδίκευση του ανθρώπινου δυναμικού και επιμόρφωσή του από ειδικού φορείς, με στόχο την παροχή υπηρεσιών υψηλού επιπέδου για την επιτυχημένη διεξαγωγή των συνεδρίων.

Ο συνεδριακός τουρισμός μπορεί να αποτελέσει σημαντικό μοχλό ανάπτυξης για το νομό Αχαΐας γενικότερα, με την επέκταση των τουριστικών δραστηριοτήτων του, δίνοντας τη δυνατότητα επέκτασης της τουριστικής περιόδου και ενεργοποιώντας ένα σημαντικό αριθμό δευτερευόντων υπηρεσιών που αποσκοπούν στην αναψυχή του τουρίστα. Επιπλέον, αποτελεί μέσω προβολής και διαφήμισης για το Νομό αλλά και τη χώρα μας γενικότερα.

Οι τρέχουσες οικονομικές εξελίξεις οδηγούν στην ανάγκη μιας ριζικής αναδιαμόρφωσης του τουριστικού προϊόντος. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, της οποίας η οικονομία βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον τουρισμό, είναι απαραίτητη η στόχευση στην ανάπτυξη των εναλλακτικών μορφών τουρισμού και κυρίως του συνεδριακού, αφού όπως προαναφέραμε τα πλεονεκτήματά του είναι πολλά, με κύριο αυτό της κατάργησης της εποχικότητας του τουρισμού, προσδίδοντας θέσεις εργασίας, εξειδίκευση και κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη στους τοπικούς φορείς και κατοίκους.

Ειδικότερα, για τη Δυτική Αχαΐα που βρίσκεται σε μια τέτοια στρατηγική θέση στον τουριστικό χάρτη, είναι αναγκαία η άμεση υλοποίηση των απαραίτητων υποδομών από τους αρμόδιους φορείς, που θα την αναδείξουν σε εξέχοντα εναλλακτικό τουριστικό προορισμό.

Για όλα τα παραπάνω χρειάζεται όραμα, δουλειά και προσπάθεια, σίγουρα όμως το αποτέλεσμα θα δικαιώσει, όπως έχει άλλωστε αποδειχθεί και σε άλλες χώρες που εφαρμόστηκε. 

Πώς ακούμε τα συναισθήματα των παιδιών;

Μαρίκα Ρέλλου

Ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια, ΜΑ στην Συμβουλευτική

Τα παιδιά βιώνουν τα συναισθήματά τους πιο άμεσα και έντονα από ότι εμείς οι ενήλικες και αυτό πολλές φορές μας κάνει να νιώθουμε άβολα και να μην  ξέρουμε πώς να τα χειριστούμε, είτε πρόκειται για αρνητικά -όπως είναι ο θυμός, ο φόβος, η ζήλεια ή η στενοχώρια είτε πρόκειται για θετικά -όπως είναι η χαρά, ο θαυμασμός ή η ικανοποίηση.

Αυτό συμβαίνει, διότι εμείς οι ενήλικες δεν έχουμε μάθει να εμπιστευόμαστε τα δικά μας συναισθήματα και έτσι αδυνατούμε να κατανοήσουμε και τα συναισθήματα των παιδιών μας, αλλά και επειδή θέλουμε να μην πληγωθούν όπως εμείς -όταν βιώσαμε τα δικά μας αρνητικά συναισθήματα ως παιδιά.

Το μήνυμα που συχνά περνάμε στα παιδιά άθελά μας είναι ότι δεν είναι καλό να βιώνουμε τα συναισθήματά μας. Συχνά τα χαρακτηρίζουμε, τα κρίνουμε «Είσαι ζηλιάρης» ή «Είσαι επίμονος» και έτσι συμβάλλουμε αθέλητα στο να τα «κουκουλώνουν» και να αποφεύγουν οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί μας. Όταν τα παιδιά νιώθουν ένταση ή θυμό για κάτι που τους έχει συμβεί, τότε τα ρωτάμε «γιατί» σαν να μας δυσαρεστεί που αισθάνονται έτσι. Συχνά η επικριτική μας στάση καθρεφτίζεται στα λόγια μας, στον τόνο της φωνής μας, στο ύφος μας, ακόμα και στο βλέμμα μας. Τότε το μήνυμα που τους στέλνουμε είναι ότι είμαι εδώ και σε ακούω, χωρίς όμως να αποδέχομαι αυτό που αισθάνεσαι, διότι με απειλεί να σε βλέπω να πονάς. Δεν αντέχουμε να μένουμε με αυτό που νιώθουν, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε.

Επειδή όμως ως γονείς καλούμαστε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας, έχουμε μάθει να τα συμβουλεύουμε και να επιλύουμε εμείς τις δυσκολίες τους: «Μην στεναχωριέσαι, την επόμενη φορά πες στο στη δασκάλα σου!»

Ωστόσο, για να διευκολύνουμε τα παιδιά να εκφρασθούν, αυτό που έχουν πραγματικά ανάγκη είναι να τα ακούμε με αμέριστη προσοχή. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο παρά μόνο να αναγνωρίσουμε αυτό που αληθινά αισθάνονται. Μπορούμε να μετουσιώσουμε σε λέξεις αυτό που μεταφέρει το παιδί: «Στεναχωρήθηκες που σε κορόιδεψε ο συμμαθητής σου». Είναι σημαντικό για τα παιδιά να νιώσουν ότι τα καταλαβαίνουμε και ότι αποδεχόμαστε τα συναισθήματά τους. Έχουν ανάγκη να πάρουν τη βαθιά μας κατανόηση. Για παράδειγμα, «Είναι δύσκολο αυτό που σου συνέβη σήμερα…»

Μπορεί να είναι εξίσου σημαντικό να μοιρασθούμε κι εμείς τις δικές μας εμπειρίες ως παιδιά. Πώς είχαμε νιώσει τότε; Συχνά τα παιδιά μας αγγίζουν δικά μας θέματα και αυτό δημιουργεί επιπλέον δυσκολία στο να τα ακούμε. Για να συμβεί αυτό είναι βοηθητικό να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να εκφράσει την πιο αυθεντική του πλευρά -χωρίς βέβαια να χάνουμε την ενήλικη μας ματιά.

Ακόμα και αν υπάρξουν φορές που δεν έχουμε να πούμε κάτι, δεν πειράζει. Το ότι είμαστε δίπλα στο παιδί και προσπαθούμε να μπούμε στον κόσμο του είναι αυτό που έχει ανάγκη.

Αν έχουμε αγωνία μήπως δεν δίνουμε τις λύσεις που τα παιδιά χρειάζονται, τότε μπορούμε να τα ρωτήσουμε: «Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται να κάνεις την επόμενη φορά;» ώστε να βρουν τις δικές τους λύσεις. Από την εμπιστοσύνη που τους δείχνουμε ενδεχομένως μπορεί να δημιουργηθεί σύγχυση, καθώς δεν είμαστε εκπαιδευμένοι από τις δικές μας οικογένειες να μας ακούνε με αυτόν τον τρόπο. Ίσως, όμως, έτσι βοηθήσουμε τα παιδιά να αποδεχθούν αυτό που αισθάνονται και να μάθουν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους.

Εάν μάθουμε να ακούμε αυτό που νιώθει το παιδί χωρίς να το κρίνουμε, με κατανόηση και αποδοχή, τότε συμβαίνει κάτι μαγικό· αρχίζει να αισθάνεται ότι είμαστε εκεί και μπορούμε να το δεχτούμε ακριβώς όπως είναι με τα καλά του και με τα δύσκολά του· βιώνει την αγάπη άνευ όρων.

Μιας και ο τρόπος που έχουμε μάθει να ακούμε είναι πολύ διαφορετικός, το να αναγνωρίζουμε στα παιδιά αυτό που νιώθουν κάθε φορά δεν είναι καθόλου εύκολο και απαιτεί από την πλευρά μας τεράστια προσπάθεια και δέσμευση, η οποία είναι συνεχής και διαρκεί μια ζωή, όπως και η σχέση μας μαζί τους. Πρόκειται περισσότερο για μια στάση ζωής παρά για ένα εργαλείο ακούσματος ή μια τεχνική. Και αυτό τα παιδιά το αντιλαμβάνονται αμέσως!

Παράδοση ή «παράδοση»;

Φώτης Σιώτας 

Μουσικός

Ένα ερώτημα που με απασχολεί εδώ και πολύ καιρό είναι αν ο χαρακτήρας της παράδοσης μέσα στη μουσική πρέπει να παραμένει αναλλοίωτος στο πέρασμα των  χρόνων ή αν πρέπει να υπάρχει μία διαρκής αναζήτηση για αναδημιουργία.

Η απάντηση στο ερώτημα γίνεται δυσκολότερη, συνειδητοποιώντας ο ίδιος ότι ως ακροατής αποδέχομαι εκδοχές και των δύο τάσεων. Από τη μία σκέφτομαι πόσο με δονεί το κλαρίνο του Πετρολούκα και τα βιολιά από τ’ Απέραθου, πόσο ζωντανές διατηρούνται οι μνήμες από τα πανηγύρια στην Ήπειρο και τα Γρεβενά, πόσο με ευχαριστεί να ακούω τους παλιούς τραγουδιστές, όπως τον Κατσαρό, τον Παγιουμτζή τη Στέλλα Χασκίλ, τον Στάθη Κουκουλάρη, τον Αβυσσινό και τον Δερμιτζογιάννη και τόσους άλλους μάστορες, που μέσα από τη μουσική και την τέχνη του οργάνου τους μου μετέδωσαν την πληροφορία αυτούσια. Από την άλλη σκέφτομαι πόσο συγκινούμαι όταν ακούω νέους ανθρώπους να παίζουν με το «χρώμα» και το πάθος των παλιών μουσικών και με τέτοια αγάπη και προσήλωση, που με μεταφέρουν αμέσως πίσω στο χρόνο, σε μια άλλη εποχή.

Οπότε ποια είναι η απάντηση; Μην αγγίζετε οτιδήποτε παλιό; Μάλλον όχι. Γιατί αν δεν υπήρχε ο «Μπάλος» του Σαββόπουλου, ο «Βραχνός Προφήτης» του Θανάση Παπακωνσταντίνου, το «Φράγμα» του Δήμου Μούτση, ή οι μουσικοί όπως τα «Μπουρμπούλια», οι «Mode Plagal», ο Μπάμπης Παπαδόπουλος, δεν θα είχε απενοχοποιηθεί η παραδοσιακή μουσική για μας, τα παιδιά των πόλεων, που τη θεωρούσαμε «φερετζέ» της χούντας και δεν θα γνωρίζαμε τους εκφραστές της, τους ήρωές της.

Δεν θα το αναλύσω περισσότερο «μουσικολογικά». Έχω τεράστιο σεβασμό σε όλους τους μουσικούς που πατούν πάνω στα χνάρια των προηγούμενων και διατηρούν το ιδίωμα και το ρεπερτόριο αναλλοίωτο. Είναι μια τέχνη δύσκολη και μοναχική. Δεν θεωρώ όμως «βέβηλο» όποιον μεταφέρει την πληροφορία που δέχτηκε στον προσωπικό του «τρόπο» για να εκφραστεί στο παρόν. Αντίθετα, απορώ με αυτούς που θίγονται όταν πειραχτεί η «φόρμα» ενός μοτίβου, αλλά δεν τους ενοχλεί η ηχητική αλλοίωση. Δέχονται το νεωτερισμό στον ήχο (ντραμς, εφέ, αρμόνια), για να «βγαίνουν» τα πανηγύρια εύκολα, αλλά αγανακτούν αν κάποιος πάρει ένα ρυθμό ή έναν παραδοσιακό δρόμο ώστε να φτιάξει κάτι καινούργιο.

Ίσως η διατύπωση του συγγραφέα-μεταφραστή Rex Warner βοηθήσει να δώσει ο καθένας μας τη δική του απάντηση: «Ένα μέρος του παρελθόντος πεθαίνει κάθε στιγμή και η θνησιμότητά του μας μολύνει, αν προσκολληθούμε σ' αυτό με υπερβολική αγάπη. Ένα μέρος του παρελθόντος μένει πάντα ζωντανό και κινδυνεύουμε καταφρονώντας τη ζωντάνια του». 

Αεροπορική Βάση Αράξου Υπηρέτης πόσων αφεντάδων;

Τάσος Γιακουμής

Γιατρός στο Κ. Υ. Κ. Αχαΐας

Η συζήτηση που ξεκίνησε πρόσφατα σε σχέση με την πιθανότητα εγκατάστασης πυρηνικών όπλων στις αποθήκες της Αεροπορικής Βάσης του Αράξου, μια ανάσα από τα σπίτια μας, μας αναγκάζει να «βουτήξουμε» λίγο στην ιστορία για να καταλάβουμε το ρόλο που ενδέχεται να παίξουν στο άμεσο μέλλον οι βάσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας και τους κινδύνους που ελλοχεύουν.

Για την ιστορία

Ήδη από τα προϊστορικά χρόνια η περιοχή του ακρωτηρίου του Αράξου θεωρείται σημαντική για τον έλεγχο της Δυτικής Αχαΐας, όπως μαρτυρά η οχύρωσή της με το Τείχος Δυμαίων.

Το αεροδρόμιο του Αράξου άρχισε να κατασκευάζεται το 1940 από την κυβέρνηση του Μεταξά και ολοκληρώθηκε το 1941 από τα γερμανικά στρατεύματα. Οι Ιταλοί, μάλιστα, που είχαν αναλάβει την κάλυψη του αεροδρομίου με αντιαεροπορικά στοιχεία, γκρέμισαν μία από τις πύλες του Τείχους Δυμαίων προκειμένου να είναι δυνατή η είσοδος οχημάτων και για μεταφέρουν τα κανόνια τους σε αυτό. Από το 1944 ως το 1946 το χρησιμοποιούσε η RAF (Royal Air Force-Βρετανική Βασιλική Αεροπορία). Το 1947 πέρασε στα χέρια της ΕΒΑ (Ελληνική Βασιλική Αεροπορία, όπως ονομαζόταν τότε η Πολεμική Αεροπορία) και μέχρι το 1949 χρησιμοποιήθηκε για επιχειρήσεις στα μέτωπα του Εμφυλίου. Το 1952 η Ελλάδα γίνεται μέλος του ΝΑΤΟ και με τη συμφωνία της 12ης Οκτωβρίου 1953, η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται τη δημιουργία αμερικανικών βάσεων στη χώρα σε όποιο σημείο κρίνουν οι ΗΠΑ καταλληλότερο για τις επιχειρησιακές ανάγκες της συμμαχίας

[1].

Τέλη του 1959 υπογράφηκε με τις ΗΠΑ η συμφωνία μεταφοράς και αποθήκευσης πυρηνικών όπλων, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 14/7/1962. Η τεχνική στρατιωτική συνεργασία προέβλεπε την εγκατάσταση α) αερομεταφερόμενων πυρηνικών όπλων για χρήση από ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη F-4E, Α-7Η και F-104G που θα μπορούσαν να πλήξουν κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και β) μικρού αριθμού βλημάτων πυροβολικού με πυρηνική γόμωση σε τέσσερεις Μοίρες Πυροβολικού στην Ανατολική Μακεδονία (Κιλκίς, Γιαννιτσά και Δράμα) με στόχους τη Βουλγαρία, τη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία. Με τη συμφωνία απομάκρυνσης των Βάσεων το 1984 επαναπροωθήθηκαν στις ΗΠΑ και τα πυρομαχικά των Μοιρών Πυροβολικού της Αν. Μακεδονίας, που μόλις πριν αναφέρθηκαν.

Στη βάση του Αράξου μεταφέρθηκε άγνωστος αριθμός πυρηνικών βομβών τύπου Β-61, όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα κλιμάκιο Αμερικανών της 731ης Μοίρας Υποστήριξης (Munitions Support Squadron/MUNSS). Η παρουσία Αμερικανών στρατιωτικών, που διέμεναν στην περιοχή στις εγκαταστάσεις της Βάσης του Αράξου αλλά και στην πόλη της Αχαγιάς, ήταν έντονη ιδίως τη δεκαετία του ’70. Ο μοναδικός δρόμος με άσφαλτο εκείνη την περίοδο ήταν αυτός που συνέδεε την Αχαγιά με τη Βάση.

Σύμφωνα με δήλωση αξιωματικού της ΠΑ που υπηρέτησε στον Άραξο «οι Αμερικανοί είχαν πρόσβαση σε όλα τα τμήματα της βάσης, ενώ υπήρχαν και τμήματα στα οποία είχαν πρόσβαση μόνο αυτοί». Το Δεκέμβριο 1995, το μικτό προσωπικό στη βάση του Αράξου έλαβε την ανώτερη τιμητική διάκριση για το επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητάς του. Το 1996 κατασκευάστηκαν 6 ειδικοί Θόλοι Αποθήκευσης Όπλων (Weapons Storage Vault/WSV), χωρητικότητας έως και 24 βομβών.

Η αντίστροφη μέτρηση για την απομάκρυνση των βομβών ξεκίνησε το 1999, όταν οι ΗΠΑ ζήτησαν, στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης αγοράς του Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους της Πολεμικής Αεροπορίας, συνέχιση της ικανότητας μεταφοράς αμερικανικών πυρηνικών όπλων. Στις 20 Ιουνίου 2001 ανεστάλη επισήμως η λειτουργία της ελληνοαμερικανικής μονάδας στον Άραξο και οι βόμβες μεταφέρθηκαν με κάθε μυστικότητα στην ιταλική βάση του Αviano και από εκεί στη βάση Ramstein της Γερμανίας. Όπως αποκάλυψε ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος «δεν μπορούσες να επιβεβαιώσεις επίσημα ότι αυτά τα όπλα έφυγαν, αφού δεν είχε βεβαιώσει κανείς ποτέ ότι ήρθαν. Η επίσημη θέση ήταν ότι δεν υπάρχουν πυρηνικά όπλα στην Ελλάδα». Ο πρώην Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος Γεώργιος Αυλωνίτης είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι «ούτε το ελάχιστο ίχνος ραδιενεργού ακτινοβολίας μπορεί σήμερα να ανιχνευθεί στην περιοχή».

[ii] Το επιχείρημα ότι δεν υπήρξαν ποτέ πυρηνικά στον Άραξο, ακούστηκε ξανά πρόσφατα από τα χείλη του Αν. Υπουργού Εθνικής Άμυνας Δ. Βίτσα και εσχάτως από τον ίδιο τον Π. Καμμένο.[iii] Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1994, πριν ακόμα από την απόσυρση των πυρηνικών πυρομαχικών από τον Άραξο, υπήρξε το αίτημα αναβάθμισης της ικανότητας της ΠΑ να χρησιμοποιεί νέα αεροσκάφη, με την αιτιολογία ότι είναι απολύτως απαραίτητα για τη μεταφορά φορτίου πυρηνικών βομβών, αφού η χώρα μας δεν διέθετε τέτοιου τύπου αεροσκάφη πλέον μετά την οριστική απόσυρση των F104. Το αίτημα αυτό καταχωρήθηκε από τον τότε Πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου.[iv]

Σήμερα;

Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, η αλλαγή των ρόλων των ΝΑΤΟικών δυνάμεων μετά από το 1991, η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας και ιδίως η έναρξη του πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία το 2001, οδήγησαν σε συρράξεις στη γειτονιά των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου. Σ’ αυτές τις συρράξεις οι -εναπομείνασες- βάσεις του Αράξου, της Σούδας και του Ακτίου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.

Οι βάσεις της Σούδας και του Ακτίου έπαιξαν ενεργό ρόλο στις δύο Καταιγίδες της Ερήμου το 1991 και το 2003 και στην επίθεση ενάντια στη Γιουγκοσλαβία το 1999. Η ύπαρξη όμως της βάσης στον Άραξο, παρά τη σχετική υποβάθμισή της, δεν άργησε να απασχολήσει έστω και περιορισμένα την επικαιρότητα.

·         Το 2007 έγινε μια εκτεταμένη επιθεώρηση των άδειων αλλά πολύ καλά συντηρημένων αποθηκών από ΝΑΤΟικά κλιμάκια.

·         Το Δεκέμβρη του 2010 διενεργήθηκε άσκηση εικονικής χρήσης πυρηνικών όπλων και δοκιμασία επικοινωνιακής σύνδεσης της βάσης με το Γενικό Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.

·         Το Γενάρη του 2011, με κάθε επιφύλαξη, ο τότε Υπ. Άμυνας Ε. Βενιζέλος διέψευσε τη μεταφορά 24 πυρηνικών βομβών στον Άραξο. Από τότε…σιγή.[v]

·         Στις 23 Μαρτίου του 2011, 8 Βέλγικα F16 προσγειώθηκαν στη Βάση για να χρησιμοποιηθούν στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στη Λιβύη. Τελικά, δεν επιλέχτηκε η βάση ως ορμητήριο για τους βομβαρδισμούς της χώρας προκειμένου να ανατραπεί ο Καντάφι.[vi]

·         Στις 11/3/2014 και για τρεις ημέρες, η αεροπορική βάση εκπαιδεύτηκε στη σχεδίαση αποστολών με πυρηνικά όπλα. Η άσκηση ονομάστηκε STEDFAST NERVE II.[vii]

·         Από τις 22/6 ως τις 3/7/2015 (δυο μέρες πριν από το δημοψήφισμα) η βάση μετατράπηκε σε διεθνές κέντρο επιχειρήσεων με τη συμμετοχή της ΠΑ του Ισραήλ, της Πολωνίας (PLAF) και των ΗΠΑ (USAF).[viii]

·         Οι πρόσφατες καταγγελίες του ΚΚΕ για επικείμενη μεταφορά πυρηνικών στη βάση ανοίγουν εκ νέου το ζήτημα.[ix]

Από δω και μπρος

Η γειτνίαση της Δυτικής Αχαΐας με πυρηνικά όπλα είναι ένα ζήτημα υπαρκτό που ελλοχεύει κινδύνους. Η πιθανότητα ατυχήματος ή τρομοκρατικής δολιοφθοράς είναι μια καταστροφική, έτσι κι αλλιώς, εκδοχή. Η πιο σοβαρή κατάσταση είναι αυτή που αντιμετωπίζουμε συνολικά σαν χώρα.

Η ύπαρξη των ΝΑΤΟικών βάσεων και η εξάρτηση από τον Αμερικάνικο παράγοντα δεν είναι προβλήματα σημερινά. Τα πληρώσαμε με εμφύλιο, καταστροφή, βασιλικές οπερέτες, χούντα, ξεπούλημα της Κύπρου, ξενιτιά και μετεμφυλιακό κράτος, που τσάκιζε κάθε δικαίωμα και βύθισε στο σκοταδισμό τη χώρα.

Την ταύτιση με την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση την πληρώνουμε με μνημόνια και επιτήρηση από τους εταίρους μας για τα επόμενα 99 χρόνια τουλάχιστον. Η υποταγή της χώρας σε σχεδιασμούς αναδιανομής των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου και η συμμαχία με αμερικανόδουλες φασιστικές κυβερνήσεις τύπου Ισραήλ και Αιγύπτου πολύ πιθανόν να μας εμπλέξει σε πολεμικές περιπέτειες. Σ’ αυτή την περίπτωση κανένας σύμμαχος δεν θα ασχοληθεί με τις συνέπειες που θα έχει για το λαό μας μια τέτοια εξέλιξη.

Η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Τουρκίας, όπως αυτή διαγράφεται την τελευταία περίοδο, σχετίζεται άμεσα με την τύχη των αμερικάνικων βάσεων στη γείτονα. Το επόμενο διάστημα στο ζήτημα αυτό θα προστεθούν και άλλοι σχεδιασμοί που αφορούν την περιοχή: Ρώσικη διείσδυση, Κινέζικος δρόμος του μεταξιού, ενδιάμεσες δυνάμεις (Ιράν, Ινδία), νέα επεισόδια του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου που σοβεί.[x]

Η συνεχής και κλιμακούμενη επίκυψη στους επικίνδυνους σχεδιασμούς της παραπαίουσας Αυτοκρατορίας, όπως είδαμε και στην πρόσφατη επίσκεψη του Πρωθυπουργού Α. Τσίπρα στην Ουάσιγκτον, μοιάζει να είναι ο βασικός σχεδιασμός της… πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Εμείς, έχοντας συνείδηση της ιστορικής ευθύνης που έχουμε σαν πολίτες μιας χώρας που μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε προτεκτοράτο, οφείλουμε να αγωνιστούμε για ανεξαρτησία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Με αυτή τη ματιά, η εναντίωση στη μεταφορά πυρηνικών όπλων στον Άραξο, η εναντίωση στην επέκταση της βάσης της Σούδας, η εναντίωση στη χρήση του αεροδρομίου της Ανδραβίδας για τα φονικά DRONES/UAV, η εναντίωση στη δημιουργία νέων βάσεων σε Κάρπαθο και Ν. Κρήτη είναι καθήκον των δημοκρατικών πολιτών αυτής της χώρας.

Ας πορευτούμε με αξιοπρέπεια, ας δώσουμε χώρο στην ελπίδα.

---

[1] https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6479564

[ii] https://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=28&t=279174#p5688831 και https://athens.indymedia.org/post/682620/

[iii] http://www.documentonews.gr/article/bitsas-den-yphrxan-kai-den-tha-yparxoyn-pote-pyrhnika-ston-araxo και http://tempo24.news/eidisi/150023/kammenos-sti-voyli-den-yparhoyn-oyte-tha-yparxoyn-pyrinika-ston-araxo

[iv] http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=128700

[v] http://www.iliatora.gr/news_details.php?id=2098

[vi] http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/60018

[vii] http://www.onalert.gr/stories/se-sxediasmo-askiseon-me-pyrinika-ta-f16-tou-arxou/39469

[viii] https://hellasforce.com/2015/07/07/%CE%B7-%CE%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%80/

[ix] https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9525618 και https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9551677

[x] http://diktiospartakos.blogspot.gr/2016/09/blog-post_64.html

ΠΟΛΙΤΕΙΑ #9

Καλό φθινόπωρο!
Το 9ο τεύχος του περιοδικού ΠΟΛΙΤΕΙΑ είναι εδώ και αποτελεί τον πολλαπλό καρπό μιας προσπάθειας που ξεκίνησε πριν από δύο περίπου χρόνια και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Στα τεύχη του έχουν πλέον δημοσιευθεί δεκάδες άρθρα, που φιλοξένησαν απόψεις, γνώμες και προβληματισμούς. Πολλά από αυτά παραμένουν επίκαιρα και διαβάζονται ακόμα αφήνοντας δυστυχώς την εντύπωση ότι αναφέρονται στο σήμερα, στο τώρα, στην οδυνηρή πραγματικότητα. Γιατί προφανώς στον τόπο μας τα πράγματα πάνε αργά και όσα προτείνουμε, περιμένουμε ή θέλουμε να γίνουν τα αφήνουμε σε άλλους να τα υλοποιήσουν χωρίς να είμαστε διεκδικητικοί. Αν εμείς δεν αξιώσουμε τη ζωή μας, είναι μάταιο να περιμένουμε να μας δώσουν τα αυτονόητα.

Τις τελευταίες ημέρες επανήλθαν στο προσκήνιο πληροφορίες για τη μεταφορά και αποθήκευση πυρηνικών στο αεροδρόμιο του Αράξου. Το θέμα, όσο και αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται τοπικό, σε καμία περίπτωση δεν είναι. Στο παρόν τεύχος δημοσιεύεται μία ιστορική αναδρομή στη στρατιωτική βάση του Αράξου και στο ρόλο της σε παγκόσμιο επίπεδο και τίθεται το θέμα της απαγόρευσης των πυρηνικών στον τόπο μας. Υπάρχουν ακόμα άρθρα για τις μαθησιακές δυσκολίες και για το ρόλο των γονέων στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών, για τις κρυφές δυνατότητες που έχει η ευρύτερη περιοχή στην προώθηση και την ανάπτυξη του επιστημονικού και συνεδριακού τουρισμού ενώ μία ιδιαίτερη και έγκυρη προσέγγιση θέτει το ερώτημα της παρουσίας και της μορφής της παραδοσιακής μουσικής ανάμεσα στα σύγχρονα ακούσματα. Τέλος σε αυτό το τεύχος υπάρχει και ένα ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με την Βιώσιμη ανάπτυξη και τι ακριβώς αυτή περιλαμβάνει.

 Η συντακτική ομάδα του περιοδικού σας εύχεται καλή ανάγνωση!

Όπως πάντα μπορείτε να διαβάσετε το νέο τεύχος σε αυτόν τον σύνδεσμο: https://issuu.com/politeiamag/docs/politeia_239_50b870c3e0e348 ή να το κατεβάσετε στον υπολογιστή:https://www.dropbox.com/s/tcnq4icnaz22t0j/politeia%239.pdf?dl=0